تلفیق معماری با طبیعت و گیاهان یک ایده جدید نیست؛ طراحی فضاهای سبز از زمان توجه انسان ها به معماری شروع شد. ساخت محل زندگی شامل استفاده از مناطقی با طراحی باغ به عنوان یک روش هنری از دیرباز مورد توجه انسان ها بوده است. به عنوان مثال ساخت دیوارهای شیب دار در حدود ۲۱۰۰ سال قبل از میلاد که با درختان و بوته های گل پوشیده شده بودند، باغ های معلق بابل که شامل ستون های باغ مانند و کلبه های پوشیده شده از درخت بودندو …، همه و همه نشان از توجه عمیق انسان دیروز به معماری سبزدارد.
تعریفساختمان سبز عبارتست از:ساختمان سبز منجر به افزایش کارآمدی ساختمان ها با استفاده ازانرژی محیط شان، آب، هوا و مصالح و کاهش تاثیر ساختمان ها برسالمتی انسان و محیط با ایجاد موقعیت بهتر در طراحی، ساخت،عملکرد، حفاظت و نگهداری در چرخه کامل ساختمان میشود
طراحی سبز باید از ۳ اصلتبعیت کند: صرفه جویی در منابع، طراحی برای بازگشت به چرخهزندگی و طراحی برای انسان
اساس هر معماری سبز استفاده کارآمد از انرژی ها مانند انرژی باد،انرژی خوشید، زمین گرمایی و… است. این مهم به گونهای است کهبرخی از نمونه های معماری سبز در سال های اخیر موفق شده اند تانزدیک به ۱۰۰ %انرژی های مورد نیاز خود را از این روش ها تولیدکنند. ساختمان های انرژی صفر)Energy Zero )امروزه جایگاه خاصخود را در میان منتقدان معماری پیدا کردهاند و معماری سبز ازحالت های نامناسب و تصنعی تلفیق عناصر الحاقی مانند پانل هایخورشیدی به نما یا روی سقف، و یا قراردادن توربین باد روی ساختمان سعی دارد در ساختار کالبدی خود این عناصر را جای دهد.